Φως στον ορίζοντα, για το κτίριο της ΟΛΣΑ «Μίλτης Παρασκευαΐδη»; Άρθρο μου στην Αιολίδας λόγος/ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ

 

σελ. 16                                 ΔHMOKPATHΣ                                  Σαββατοκύριακο 12 Απριλίου 2025

 Αιολίας λόγος

Φως στον ορίζοντα, για το κτίριο της ΟΛΣΑ «Μίλτης Παρασκευαΐδη»;

Του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη (Ph.D.)

Απ’τα χρόνια της νεότητάς μου, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 από τότε που ήμουν Πρόεδρος του Συλλόγου Αντισσαίων της Αθήνας, έχω πολλαπλώς και ενεργώς ασχοληθεί με την ΟΛΣΑ. Συγκεκριμένα το 1978  είχε γίνει η δεύτερη προσπάθεια της δημιουργίας της Ομοσπονδίας, όταν από κοινού ξεκινήσαμε γι’ αυτή, πέντε μαζί Πρόεδροι Λεσβακών Σωματίων.  Οι αξέχαστοι φίλοι, Σταύρος Γαληνός (Ερεσού),  Ρήγας Αντωνάκας (Πλωμαριτών), ο κ. Πανσεληνάς (Πολυχνιατών), ο κ. Στυλιανίδη (Μανταμαδιωτών). Ατυχώς τότε η προσπάθεια δεν τελεσφόρησε γιατί απορρίψαμε την προσπάθεια κάποιων που τάχα πλαισίωσαν αυτήν, προσπαθώντας να κάνουμε Ομοσπονδία παράρτημα Κόμματος. Ότι δεν έγινε το 1978, έγινε το 1988 όπου τελικά δημιουργήθηκε η ΟΛΣΑ.  Κατά τη δεκαετία του ’90 δύο φορές υπήρξα μέλος του Δ.Σ. Εκεί διαπίστωσα ότι είχε δημιουργηθεί μια Ομοσπονδία με ιδιαίτερα στρεβλό καταστατικό, απ’το οποίο έλειπαν οι αρχές της αντιπροσωπευτικότητας, πολυφωνίας και  ισοδυναμίας  ψήφου, κατά τα πρότυπα των παραρτημάτων του Κόμματος, κυνηγού σφραγίδων. Οι επίπονοι, σχετικοί πολυεπίπεδοι αγώνες μου οδήγησαν στην πρώτη τροποποίηση του Καταστατικού. Όμως και πάλι η στρεβλότητα του εξακολουθούσε να υπάρχει και τούτο γιατί το Δ.Σ.,  εκλεγόταν δια του απαρχαιωμένου, κατά τις επιδιώξεις του Κόμματος, συστήματος των αντιπροσώπων. Έδωσα μάχες για την κατάργηση αυτού και επί τέλους ως λέγεται  οι νυν κρατούντες στην ΟΛΣΑ συνειδητοποίησαν τούτο και έχουν αρχίσει τις διεργασίες προς αυτή την κατεύθυνση.

Πάντως, αν δεν είχε υπάρξει το θέμα κτίριο «Μίλτης Παρασκευαΐδης», ίσως η παρουσία της ΟΛΣΑ στα  Λεσβιακά πράγματα θα ήταν  «κώνωψ επί κέρατος βοός». Ο αείμνηστος Μίλτης Παρασκευαϊδης, ο ευεργέτης της ΟΛΣΑ έφυγε απ’το μάταιο αυτό κόσμο το 1999, καταλείποντας  με διαθήκη σ’αυτή το στους Αμπελόκηπους (Κοτυαίου 5) σπίτι του, για να γίνει το «Πνευματικό Κέντρο των Λεσβίων». Τούτο, είτε διατηρώντας το ως έχει μετά την σχετική  ανακαίνιση, είτε μετατρέποντας  το σε πολυκατοικία με αυτοεπιστασία ή αντιπαροχή. Οι τότε κρατούντες  από υπερφίαλες σκέψεις και θα ’λεγα με μωροφιλοδοξία  ωθούμενοι ανέλαβαν να κάνουν ένα Φαραωνικό για τις δυνατότητες της ΟΛΣΑ, κτίριο. Τα λεφτά που συγκεντρώθηκαν  και  διετέθησαν ήταν περί τις 400.000 Ευρώ, σύμφωνα προς τον Πρόεδρο των Πλωμαριτών τότε μέλος του ΔΣ της ΟΛΣΑ αείμνηστο Δημήτρη Χαλαυτή. (Σ’αυτά θέλω να πιστεύω ότι περιλαμβάνονται και οι 237 χρυσές λίρες που μεταξύ άλλων κινητών, κατέλειπε στην Ομοσπονδία ο μεγάλος ευεργέτης). Μ’αυτό το ποσό, κτίστηκε εκεί ένα  550 τ.μ. πενταόροφο καρά-γιαπί, στις αρχές  της δεκαετίας 2010. Ελλείψει χρημάτων και χωρίς δυνατότητα πια προόδου του έργου, αποφασίσθηκε το 2015 να προχωρήσουν στη λύση της αντιπαροχής, πράγμα που σημαίνει, δύο απ’τους πέντε ορόφους θα δινόταν στον εργολάβο. Το 2018 κατετέθησαν δύο σχετικές προτάσεις.  Παρ’όλο ότι έκτοτε έχουν περάσει επτά ολόκληρα χρόνια, δεν προχώρησε προς υλοποίηση καμία εξ αυτών. Η αναποφασιστικότητα των διοικούντων ή και η άγνοια των σχετικών θεσμικών διατάξεων καθήλωσαν την υπόθεση. Είναι χαρακτηριστικό να αναφερθεί ότι κάποια στιγμή διαπίστωσαν πως  για να προχωρήσουν στη σύμβαση με τον εργολάβο, θα έπρεπε να υπάρξει σχετική έγκριση απ’τη Διεύθυνση Κληροδοτημάτων της Περιφέρειας μας. Λέγεται, ότι το θέμα βρίσκεται εκεί πάνω από τρία χρόνια. Και εδώ γεννάται η απορία  πώς και δεν αντιμετωπίστηκε αυτό, απ’το 2015 στην περίοδο που μελετιόταν η λύση της αντιπαροχής, όταν στις κατά καιρούς διοικήσεις της Ομοσπονδίας υπήρχαν  δικηγόροι, μάλιστα  ουκ ολίγοι. Όσο ξέρω, τέσσερις τον αριθμό. Χαμένα χρόνια. Έτσι, ούτως ή αλλιώς, το αποτέλεσμα είναι ότι το καρά γιαπί της  Κοτυαίου 5 στέκει εκεί, σηματοδοτώντας τη ματαιοδοξία και αφροσύνη αυτών που το έστησαν.

Έχω ασκήσει κριτική και μάλιστα κάποιες φορές πολύ έντονη για τα πραττόμενα και τα πεπραγμένα των διαφόρων διοικήσεων της Ομοσπονδίας. Εκείνο που αποτέλεσε την κορυφή του παγόβουνου ήταν η πληροφορία ότι χάθηκαν τα βιβλία της. Των Πρακτικών και του Ταμείου. Ως γνωστό όντας τα βιβλία αυτά φυλλομετρημένα  και σφραγισμένα  με την σφραγίδα του Κράτους,  είναι δημόσια έγγραφα. Βάσει αυτού, το 2019 έκανα σχετική αναφορά στην Εισαγγελία. Τελικά μετά την προσκόμιση των όποιων ζητηθέντων παραστατικών, και τη δημιουργία  ενός φάκελου, ογκώδους, ο εκπρόσωπος της Θέμιδας, έβαλε αυτόν στο αρχείο. Πάντως  τελικό αποτέλεσμα είναι ότι τα χαμένα βιβλία, εξακολουθούν να είναι χαμένα.    

Στην συγκέντρωση της Γενικής Συνέλευσης της ΟΛΣΑ, παρουσία μελών και Δ.Σ. Λεσβιακών Συλλόγων Αττικής  στην αίθουσα των Ανεμωτισίων  στη Νέα Σμύρνη της περασμένης Κυριακής με μοναδικό θέμα το «κτίριο Μίλτη», απ’ότι πληροφορήθηκα τα πράγματα δεν κύλησαν και  ιδιαίτερα ομαλά. «Βγήκαν νυχάκια». Υπήρξαν αντεγκλήσεις, αντιπαραθέσεις, προσπάθειες απόσεισης ευθυνών  και άλλα τέτοια εν σχέσει προς το χειρισμό της υπόθεσης  απ’το 2015 ως σήμερα.  Πάντως επί της ουσίας η υπόθεση της αντιπαροχής έχει κολλήσει στη Διεύθυνση Κληροδοτημάτων της Περιφέρειας.

Ο ρέκτης π.Πρόεδρος της Ομοσπονδίας μας  Μάκης Κουρσούνης, ο οποίος και την πονά εξ ίσου αν όχι και περισσότερο άλλων, όλα αυτά τα χρόνια προσπαθεί να βρεθεί τρόπος στο να ολοκληρωθεί το κτίριο  «Μίλτης Παρασκευαΐδης» με την κατά το δυνατό αρίστη λύση υπέρ της  ΟΛΣΑ.  Έτσι προ μηνών, όταν δόθηκε λύση στο επί χρόνια άλυτο πρόβλημα του Αναγνωστηρίου της Αγιάσου μέσω του Δήμου Μυτιλήνης και τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Μετανάστευση, θεώρησε ότι μία αντίστοιχος λύση θα μπορούσε να δοθεί και στο δικό μας χρόνιο πρόβλημα.  Τόνισε  στην ομιλία του στην Γ.Σ. ότι  η για το Αναγνωστήριο αυτή περίπτωση,  αποτελεί ένα προηγούμενο, και πάνω σ’αυτό μπορεί να στηριχθεί και η δική μας. Ήτοι, κατ’ όμοιο τρόπο, να προχωρήσει και να  ολοκληρωθεί επί τέλους και  το δικό μας κτίριο.  Την πρότασή του αυτή μάλιστα, εγγράφως κατέθεσε, όπου αναφέρει: 

 « Κάνω λοιπόν την πρόταση στη Γενική Συνέλευση της ΟΛΣΑ, μιάς και δεν υπάρχει κάποια γραπτή δέσμευση, όπως με διαβεβαίωσε ο Πρόεδρος κ. Βακάλης με τον εργολάβο της αντιπαροχής, να αποφασίσουμε σήμερα προς αυτήν τη λύση».

Το θέμα αυτό, συζήτησε με τον Δήμαρχο Δυτικής Λέσβου Ταξιάρχη .Βέρρο, ο οποίος όπως γράφει ο Μ.Κουρσούνης, «Προς τιμή του, ο Δήμαρχος έδειξε αμέσως ενδιαφέρον και την πρόθεσή του να βοηθήσει σε αυτή  την κατεύθυνση».

Τα ανωτέρω επιβεβαιώθηκαν με το mail, απ’το γραφείο του Δημάρχου Δυτικής Λέσβου της 8^ης Απριλίου, που επί λέξει αναφέρει:

«Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε επίσημα ότι μετά τη συνάντηση του κ. Κουρσούνη με τον Δήμαρχο Δυτικής Λέσβου, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 24 Μαρτίου 2025, υπάρχει έντονο ενδιαφέρον και σαφής βούληση για την ανάληψη όλων των απαιτούμενων ενεργειών, προκειμένου να ολοκληρωθεί το κτίριο «Μίλτης Παρασκευαΐδης». Αυτό θα πραγματοποιηθεί οποιοδήποτε Υπουργείο μέσω προγραμματικών συμβάσεων από τον Δήμο και σε συνέργεια με οποιοδήποτε  υπουργείο ανταποκριθεί θετικά. Ελπίζουμε για την ευνοϊκή κατάληξη του εγχειρήματος αυτού».

Προσβλέπω  οι κρατούντες στην ΟΛΣΑ να υπάρξουν επισπεύδοντες, ώστε αν τελικά επιτευχθεί αυτή η λύση  αφ’ ενός μεν θα λήξει η 25χρόνη  περιπέτεια του κτιρίου «Μίλτης Παρασκευαΐδης», αλλά και κύρια, θα κερδηθούν οι δύο όροφοι,  αυτοί οι  προς τον εργολάβο.  Ας το ελπίσουμε.